Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται , συνεκτείνεσθαι σπεύδων ,
τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου
,
ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ὠδάς ,
ἂν προσφέρωμέν σοι ,Βασιλεῦ ἅγιε ,
οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον ,
ὧν δέδωκας ἡμῖν τοῖς σοὶ βοῶσιν ,

Ἀλληλούια.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Καταβασίες των Θεοφανείων

Την 1η και 6η Ιανουαρίου ψάλλονται αμφότερες οι Καταβασίες . 
Από 2ας έως και 5ης Ιανουαρίου ψάλλονται οι Πεζές και 
από 7ης έως 13ης Ιανουαρίου οι Ιαμβικές .
     
Ωδή α'      Ήχος β'
Βυθού ανεκάλυψε πυθμένα καί διά ξηράς οικείους έλκει, εν αυτώ κατακαλύψας αντιπάλους, ο κραταιός, εν πολέμοις Κύριος, ότι δεδόξασται.
                         Ιαμβική
          Στίβει θαλάσσης, κυματούμενον σάλον,
          Ήπειρον αύθις, Ισραήλ δεδειγμένον,
          Μέλας δέ πόντος, τριστάτας Αιγυπτίων,
          Έκρυψεν άρδην, υδατόστρωτος τάφος,
          Ρώμη κραταιά, δεξιάς τού Δεσπότου.
Ωδή γ'
Ισχύν ο διδούς τοίς Βασιλεύσιν ημών Κύριος, καί κέρας χριστών αυτού υψών, Παρθένου αποτίκτεται, μολεί δέ πρός τό Βάπτισμα, διό πιστοί βοήσωμεν, ουκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος πλήν σου Κύριε.
                                                                      Ιαμβική
          Όσοι παλαιών εκλελύμεθα βρόχων,
          Βορών λεόντων συντεθλασμένων μύλας,
          Αγαλλιώμεν, καί πλατύνωμεν στόμα,
          Λόγω πλέκοντες εκ λόγων μελωδίαν,
          Ω τών πρός ημάς ήδεται δωρημάτων.
Ωδή δ'
Ακήκοε Κύριε φωνής σου, όν είπας, Φωνή βοώντος εν ερήμω, ότε εβρόντησας πολλών επί υδάτων, τώ σώ μαρτυρούμενος Υιώ, όλος γεγονώς τού παρόντος, Πνεύματος δέ εβόησε. Σύ εί Χριστός, Θεού Σοφία καί Δύναμις.
                              Ιαμβική
          Πυρσώ καθαρθείς μυστικής θεωρίας,
          Υμνών Προφήτης τήν βροτών καινουργίαν,
          Ρήγνυσι γήρυν, Πνεύματι κροτουμένην,
          Σάρκωσιν εμφαίνουσαν αρρήτου Λόγου,
          Ω τών δυναστών τά κράτη συνετρίβη.
Ωδή ε'
Ιησούς ο ζωής αρχηγός, λύσαι τό κατάκριμα ήκει, Αδάμ τού πρωτοπλάστου, καθαρσίων δέ, ως Θεός μή δεόμενος, τώ πεσόντι καθαίρεται εν τώ Ιορδάνη, εν ώ τήν έχθραν κτείνας, υπερέχουσαν, πάντα νούν ειρήνην χαρίζεται.
                           Ιαμβική                 
          Εχθρού ζοφώδους καί βεβορβορωμένου,
          Ιόν καθάρσει Πνεύματος λελουμένοι,
          Nέαν προσωρμίσθημεν απλανή τρίβον,
          Άγουσαν απρόσιτον εις θυμηδίαν,
          Μόνοις προσιτήν, οίς Θεός κατηλλάγη.
Ωδή ς'
Η φωνή τού λόγου, ο λύχνος τού φωτός, ο εωσφόρος, ο τού Ηλίου Πρόδρομος, εν τή ερήμω, Μετανοείτε, πάσι βοά τοίς λαοίς, καί προκαθαίρεσθε, ιδού γάρ πάρεστι Χριστός, εκ φθοράς τόν κόσμον λυτρούμενος.
                                Ιαμβική
           Ιμερτόν εξέφηνε σύν πανολβίω,
           Ήχω Πατήρ, όν γαστρός εξηρεύξατο,
           Ναί φησιν ούτος, συμφυής γόνος πέλων,
           Φώταυγος εξώρουσεν ανθρώπων γένους,
           Λόγος τέ μου ζώv, καί βροτός προμηθεία.
Ωδή ζ'
Νέους ευσεβείς, καμίνω πυρός  προσομιλήσαντας, διασυρίζον πνεύμα δρόσου, αβλαβείς διεφύλαξε, καί θείου Αγγέλου συγκατάβασις, όθεν εν φλογί δροσιζόμενοι, ευχαρίστως ανέμελπον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.
                                 Ιαμβική
          Έφλεξε ρείθρω τών δρακόντων τάς κάρας,
          Ο τής καμίνου τήν μετάρσιον φλόγα,
          Νέους φέρουσαν ευσεβείς Κατευνάσας,
          Τήν δυσκάθεκτον αχλύν εξ αμαρτίας,
          Όλην πλύνει δέ, τή δρόσω τού Πνεύματος.
Ωδή η'
Μυστήριον παράδοξον, η Βαβυλώνος έδειξε κάμινος, πηγάσασα, δρόσον, ότι ρείθροις έμελλεν, άϋλον πύρ εισδέχεσθαι ο Ιορδάνης, καί στέγειν σαρκί, βαπτιζόμενον τόν Κτίστην, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.
                                Ιαμβική
          Ελευθέρα μέν η κτίσις γνωρίζεται,
          Υιοί δέ φωτός, οι πρίν εσκοτισμένοι.
          Μόνος στενάζει, τού σκότους ό προστάτης.
          Νύν ευλογείτω συντόνως τόν αίτιον,
          Η πρίν τάλαινα τών Εθνών παγκληρία.
Ωδή θ'
Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν πρός αξίαν ιλιγγιά δέ νούς καί υπερκόσμιος, υμνείν σε Θεοτόκε, όμως αγαθή υπάρχουσα, τήν πίστιν δέχου, καί γάρ τόν πόθον οίδας, τόν ένθεον ημών, σύ γάρ Χριστιανών εί προστάτις, σέ μεγαλύνομεν.
                                Ιαμβική
          Ω τών υπέρ νούν, τού τόκου σου θαυμάτων!
          Νύμφη πάναγνε, Μήτερ ευλογημένη,
          Δι' ής τυχόντες παντελούς σωτηρίας,
          Επάξιον κροτούμεν ως ευεργέτη,
          Δώρον φέροντες ύμνον ευχαριστίας.

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Μοναχή Χερουβειμία

Την σκότωσαν επειδή δεν δέχθηκε   να προδώσει την ορθόδοξη πίστη της

Ένα κείμενο του μοναχού Φιλοθέου

Στο κοιμητήριο της Ι.Μ Πέτρου Βόντα αναπαύεται η μοναχή Χερουβείμiα-κατά κόσμον Σβετλάνα Μιχαέλα Τανάσα. Η αδελφή Χερουβειμία σπούδασε αρχαία ελληνικά και λατινικά στα πανεπιστήμιο Ιασίου Ρουμανιάς και έλαβε μια υποτροφία από το ίδρυμα Σόρος, για ένα μάστερ στο CEU(Central European University) της Βουδαπέστης. Η εργασία που της ανέθεσαν ήταν να ερευνήσει ένα χειρόγραφο της Ερμηνείας στη Γένεση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και εκεί απέδειξε ότι το κείμενο που είχαν τυπώσει οι Ιησουίτες και έπειτα εισήγαγε ο J.P.Migne στην Ελληνική Πατρολογία είχε πολλές παρεμβάσεις και αλλοιώσεις σε σχέση με το ερευνόμενο χρυσοστομικό κείμενο..
Το συμπέρασμα της ήταν ότι μια κριτική έκδοση της Ερμηνείας της Γένεσης θα αποδείκνυε τις αυθαίρετες προσθήκες των Ιησουιτών.

Οι καθηγητές εκτίμησαν τη δουλειά της και της πρότειναν να κάνει και διδακτορικό.

Η διδακτορική της διατριβή θα είχε ως κεντρικό άξονα την ερμηνεία της Γενέσεως. Έπρεπε να αποδείξει ότι οι Άγιοι Πατέρες στην ερμηνεία της Γενέσεως στηρήχθηκαν στον Ωριγένη. Η Σβετλάνα άρχισε να μελετά χωρίς να έχει καταλαβεί αρχικά τι σκοπό είχαν. Όσο όμως διάβαζε τους Αγίους Πατέρες καταλάβαινε τι βλασφημία της ζητούσαν να αποδείξει. Μου είχε αφήσει η ίδια και τα έχω εδώ ,την ερμηνεία του Αγίου Αυγουστίνου (στα λατινικά),του Ωριγένη(στα ελληνικά) του Θεοδωρήτου(στα ελληνικά),του Αγίου Εφραιμ του Σύρου(στα Αγγλικά),ακόμα και ένα σχόλιο του Φίλωνος του Αλεξανδρινού (στα ελληνικά), έργα τα οποία είχε διαβάσει στο πρωτότυπο στη Βουδαπέστη. Όσο διάβαζε τόσο καταλάβαινε ότι οι Άγιοι Πατέρες όχι μόνο δεν ακλούθησαν τις θέσεις του Ωριγένη, αλλά ένας από τους λόγους που τα έγραψαν ήταν για να καταπολεμήσουν τις αιρετικές θέσεις του Ωριγένη.

Κάποια στιγμή παίρνοντας πληροφορίες για τους καθηγητές της έμαθε ότι οι πιο πολλοί από αυτούς ήταν Εβραίοι, ενώ σιγά-σιγά διαπίστωσε το πόσο περιφρονούσαν την Ορθοδοξία

'Όταν ανακοίνωσε το πόρισμα της έρευνας της είπαν: ''Όχι, διάβασέ το άλλη μία φορά, δεν είναι έτσι, ξανασκέψου το. Εμείς σε πληρώνουμε για να αποδείξεις κάτι και εσύ πρέπει να το κάνεις. Ακολούθησαν πολλές αντεγκλήσεις και επιχειρηματολογίες.

Μετά από κάποιο διάστημα γύρισε στην πατρίδα της τη Ρουμανία για να πάρει κάποια πράγματα. Επειδή δεν αισθανόνταν καλά επισκέφθηκε έναν γιατρό για εξετάσεις. Εκεί διαπίστωσε ότι είχε καρκίνο του δέρματος με γρήγορη εξάπλωση, στην αριστερή ωμοπλάτη. Την είχαν ακτινοβολήσει.(σημ. π. Γεωρ.. Είχαν τοποθετήσει δηλαδή έναν μηχανισμό που εκπέμπει δέσμη ακτινοβολίας σε κάποιο μέρος που σύχναζε και περνούσε πολλές ώρες. π.χ το γραφείο της και η ακτινοβολία έπεφτε πάνω της, στην προκειμένη περίπτωση στην αριστερή ομωπλάτη. Μ΄ αυτόν τον τρόπο και οι κομμουνιστές του Τσαουσέσκου είχαν «φάει» πολλούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τσαουσέσκου είχε πάντα μαζί του ανιχνευτή ακτινοβολίας).

Ο γιατρός της είπε ότι έχει λίγους μήνες ζωής. Γύρισε στη Βουδαπέστη να πάρει τα πράγματα της. «Μη φεύγεις έχουμε λύσεις για την αρρώστια σου. Άκου μας και θα γλυτώσεις». Πήρε όσα πράγματα μπορούσε(τα πιο πολλά βιβλία της έμειναν εκεί)και γύρισε στη χώρα της στον πατέρα Ιουστίνο Πίρβου(σημ. π. Γεωρ. ηγούμενος της μονής Πέτρου Βόντα και μέγας ομολογητή της πίστεώς μας)και του τα διηγήθηκε όλα. Αυτός της είπε να μείνει στο μοναστήρι. Αυτό έγινε τον Αύγουστο του 1997.

Πέρασε ενάμιση χρόνο γεμάτο πόνους. Γρήγορα έκανε μετασταση. Έλιωνε μέρα με τη μέρα. Δέχτηκε να ρασοφορεθεί και λίγο πριν πεθάνει έγινε μοναχή. Δεν ήθελε να πάρει μορφίνη, θέλοντας με τον πόνο να σβήσει τις αμαρτίες της.

[...] Ο Θεός εισάκουσε την τελευταία της επιθυμία να μην πεθάνει πριν την πανήγυρη της μονής (Σύναξις των Αγίων Αρχαγγέλων). Μετά την αγρυπνία την νύχτα της 7ης προς 8η Νοεμβρίου 1998 στις 03.00 η Αγία μάρτυς Χερουβειμία εκοιμήθη, έτοιμη να ομολογήσει μπρος στον Τριαδικό Θεό των αγώνα των Ορθοδόξων ενάντια στον άρχοντα του αιώνα τούτου.

Η αδελφή Χερουβειμία μας διηγούνταν ότι είχαν φύγει από το CEU για τον ίδιο λόγο, καρκίνο του δέρματος, ένας φοιτητής από τη Βουλγαρία, ένας από τη Γεωργία και ένας από της Η.Π.Α. Λυπαμαι που δε μπορώ να πώ τα ονόματά τους, ίσως κάποιος κάποτε τα μάθει. Η ορθοδοξία είναι ζωντανή και καρποφορεί εν αληθεία, ενώ ο σπόρος της πίστεως είναι το αίμα των μαρτύρων.

Αναπαραγωγή από : www.zoiforos.gr

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Δέησις ἁμαρτωλοῦ (Ἅγ. Ἰω. Χρυσοστόμου)

Ἰησοῦ Χριστέ, τὸ καλὸ ὄνομα, ὁ γλυκασμός μου, ἡ ἐπιθυμία μου καὶ ἡ ἐλπίδα μου, σὺ ποὺ ἔγινες ἄνθρωπος γιὰ μᾶς καὶ τακτοποίησες τὰ πάντα μὲ σοφία γιὰ τὴ σωτηρία μας! Σὲ δοξάζω, Κύριε Θεέ μου, μὲ ὅλη τὴν καρδιά μου. Γονατίζω μπροστά Σου μὲ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή μου καὶ ἐξομολογοῦμαι τὶς ἁμαρτίες μου. Σκῦψε καὶ σὺ καὶ ἄκουσε τὴ δέησή μου καὶ συγχώρησε τὴν ἀσέβειά μου.
μάρτησα, νόμησα, πλημμέλησα, παρώξυνα κα παραπίκρανα σένα τν γαθό μου Κύριο καὶ τροφέα κα προστάτη. Δν πάρχει εδος κακίας πο δν κανα μ ργο κα μ λόγο, ν γνώσει κα ν γνοί κα μ νθυμήσεις κα σκέψεις πονηρς πολ μάρτησα. Κα σες φορς ποσχέθηκα ν μετανοήσω λλες τόσες ξανάκανα τ δια. Εναι πι εκολο νὰ μετρηθοῦν ο σταγόνες τς βροχς παρ ο μαρτίες μου. φτασαν κα πάνω π τ κεφάλι μου κόμα! Γιατ π τ νιάτα μου κα μέχρι σήμερα νοιξα τς πόρτες τς ψυχς μου στς τοπες πιθυμίες, δούλεψα στς τακτες κα χαλίνωτες ρμές, λέρωσα τν λευκ χιτνα το βαπτίσματος, μόλυνα τν να το σώματός μου, κα βρώμισα τν ψυχή μου μ τ πάθη τς τιμίας πο διέπραξα.
Σὺ τ ξέρεις λα – τί ν τ λέω;
καρδιά μου συντρίβεται κα ψυχή μου βουλιάζει μέσα στν πορία, γιατ ν κα τόσα μαρτήματα κανα, οτενα μικρ ργο μετάνοιας δν παρουσίασα… Γι ατ εναι ταραγμένη ψυχή μου, γεμάτη δύνη κα κατήφεια...
Παρὰ τατα δν μπορ παρ ν λπίζω στ σωτηρία μου… λπίζοντας στν γάπη σου.
λέησέ με, Θεέ μου, μ τ μέγα λεός σου, γιατ σ Σένα πιστεύω… Συγχώρησέ με τὸν χρεο κα ταπεινό. κουσε τν προσευχ το ταπεινο δούλου σου … Σν νθρωπος μάρτησα. ς Θες συγχώρεσέ με… γι τν πολλή σου γαθότητα κα τν νέκφραστη εσπλαχνία κα φιλανθρωπία, μ τς πρεσβεες τς πανενδόξου, πανυμνήτου, περευλογημένης καὶ κεχαριτωμένης, περαγίας Δεσποίνης μν Θεοτόκου κα ειπαρθένου Μαρίας… μήν

Πηγή : www.nektarios.gr

Προσωνυμίες(μερικές από τις 6000περίπου!!!) που έδωσε στην Παναγία ο ευσεβής λαός του Θεού.

    Παναγία η Τυπικάρισσα  (ή Μητέρα)
(Ι. Βήμα  Αθωνιάδος  ~ Άγιον Όρος)

«Ιδού, εις αιώνα μακαρίζουσί Σε πάσαι αι γενεαί, Υπερευλογημένη και Κεχαριτωμένη.»

Άξιον Εστίν - Αντιφωνήτρια Άθως, Αγιασώτισσα - Ακλειδιού Λέσβος, Αγία - Αγιογαλούσαινα Άνδρος, Αγγέλων - Αθηνιώτισσα Αθήνα, Αγιοδεκτινή - Ανάληψις – Αρβανίτισσα - Αγρελοπούσαινα Χίος, Αγισηλιώτισσα - Αύλακια - Αρβανιτών Σάμος, Αγιοσωρείτισσα Σινά, Αγριλιώτισσα -Αγρινιώτισσα Κεφ/νία, Αγρού - Αμαλφίτών – Αμουρίου – Αντιφωνήτισσα – Αχειροποίητος - Αγία Σκέπη Κων/πολη, Αερική -Αθηναιώτισσα Σιάτιστα, Αιμιαλών Δημητσάνα, παρά τον Αρτακηνόν κόλπον, Ακρωτηριανή - Αγκαράθου Κρήτη, Αλανιώτισσα Σμύρνη, Αλεθινή Σύμη, Αλινδά εξωκκλήσιον των Βυζαντινών χρόνων, Αρχόντισσα, Αμαρτωλών Σωτηρία Αγία Λαύρα Καλαβρύτων, Αμόλυντος Σίφνος, Αμπελοκήπισσα Λοιδωρίκι, Αμπελακιώτισσα Αρκαδία, Αναφωνήτρια Ζάκυνθος, Άνθος το Αμάραντον Καστελλόριζο, Αντιβουνιώτισσα Κέρκυρα, Ανωμερίτισσα Μακεδονία, Απουτίγιε Απούϊ Παλαιστίνη, Αρμάδας Σπέτσες, Αρείας - Αρεοβίνδου Πελοπόννησος, Αριστεροκρατούσα, Αράπισσα Τρίγλια, Αρμενοκρατούσα Σέρρες, Αρχαγγελιώτισσα Ξάνθη, Αρωμάτων - Ή εν Ασγορίω Κυνουρία, Ασένης - Ασπραγγέλου - Ασπροβουνιώτισσα Αφέντρικα - Αφροδίτισσα – Αχερά – Αράκου - Αψιδιώτισσα - Αψιούς - Αγία Νάπα – Άρσους – Αρτάκης- Αγγελόκτιστος – Αγάπη – Αμαπγού - Ασπροπαναγιά – Ασπροποτάμου – Αιματούσα - Ασπροφορούσα - Αιρκώτισσα - Αιτωλικού - Ακάθιστος – Αμηρού - Αλινιώτισσα Κύπρος, Αλεύρου Μύκονος, Αργοκοιλιώτισσα – Ακαδημιώτισσα - Απειραθίτισσα Νάξος, Αγορίτσα Βόλος, Αχιβάδενα, Αρδευούσα Αλβανία.
Βηθλεεμίτισσα Ιεροσόλυμα, Βηματάρισσα - Βρεφοκρατούσα Άθως, Βαγγελίστρα Μύκονος, Βαλουκλιώτισσα - Βουναρκώτισσα Κύπρος, Βαραγγιώτισα - Βεβαία Έλπίς – Βλαχερνών Κων/πολη, Βαρδιανιώτισσα - Βορειάτισσα Κεφ/νία, Βαρκού Ιθάκη, Βαρνακώβα Δωρίδα, Βασίλισσα Ουρανού και γης Πόρος, Βατοπεδιανή - Βάτος Γαλάζιο, Βατούσαινα Ψαρά, Βελανιδιά - Βουλκάνου Μεσσηνία, Βέργη - Βουργάρα Άνδρος, Βιγλιώτισσα – Βιδιανή – Βιργιωμένη - Βεργοπουλιανή Κρήτη, Βλαχερνίτισσα - Βλασαρού Αθήνα, Βλαχερωνίτισσα Κυδωνία, Βλαχαίρενα Κέρκυρα, Βλαχιόρινα Άρτα, Βορεινή Πεδουλάς, Βορνιώτισσα - Βλέπουσα - Βούλιστα Τήνος, Βουναριώτισσα Σύμη, Βουνάσσα Ήπειρος, Βουνιώτισσα - Βουργαρελίου Ληξούρι, Βουτσάς - Βελλάς Ιωάννινα, Βράχου πλησίον Νεμέας, Βρεφοκομούσα-Βρησάνης Άνδρος, Βροντιανή Σάμος, Βροντοχίου Μύστρας, Βρύσεως-Βυζαντινή Σίφνος, Βυτουμά Μετέωρα, Κρεμαστή Ηλεία, Βοηθούσα, Βουρλιώτισσα, Βουλανιώτισσα, Βροχής - Βουνού Ρουμανία, Βλαδιμήρσκαγια Ρωσία.
Γερόντισσα - Γλυκοφιλούσα - Γαλακτοτροφούσα – Γιαννακοπούλου - Γοργουπήκοος Άθως, Γηροκομίτισσα Πάτρα, Γαλακτινή - Γιαλούσα - Γλωσσά – Γαλατούσα – Γλυκιώτισσα - Γαλαταρκιώτισσα Κύπρος, Γάλακτος Βηθλεέμ, Γάλλου Άνδρος, Γαρδελάκη Ιθάκη, Γενάθ Ιβηρία, Γερανού - Γραβάς Πάτμος, Γηρομερίου Θεσπρωτία, Γιάτρισσα Ταΰγετος, Γιορμουτσάνισσα Λαμπεία, Γλαστριανή - Γρηά Παναγιά Μύκονος, Γαλατινή Κάλυμνος, Γκεχριονιώτιασα Ληξούρι, Γκιζιλκιζιώτισσα Σώκια, Γκιορμιώτισσα - Γριλιώτισσα Κεφ/νία, Γλυκειά Χίος, Γλυκογαλούσα Ρόδος, Γλυφαδιώτισσα Σάμος, Γοργόνα Λέσβος, Γωνιά - Γουβερνιώτισσα - Γουνιώτισσα - Γαλήνη Κρήτη, Γρηγορούσα - Γουδή Αθήνα, Γουμεράς Τραπεζούντα, Γκούρας Τρίκαλα, Γουρλομμάτα Λέρος, Γριλά Ψαρά, Γρηγορίτσα Κύζικος, Γυψένη Ρίδος, Γιάτρισσα Λουτράκι.
Δαμάστας Φθιώτιδα, Δακρυρροούσα – Δαυίδ – Δεκαπεντούσα – Δεμιρλή - Δεμίρ Καπίεν Σινά, Δένδρον Ρουμανία, Δεομένη - Δεξιά Θεσ/νίκη, Δερματά Ζάκυνθος, Δέσποινα Ικαρία, Δευτέρου -Δημακέλων - Διακόνισσα Κων/πολη, Δημοκράνια Θράκη, Δημοσιάνα Κέρκυρα, Διασώζουσα Πάτμος, Διενή Ρόδος, Διότισσα - Δρεπανιώτισσα Κεφ/νία, Δουπιανή Μετέωρα, Δοχειάρισσα Άθως, Διμιοβίτισσα Μεσσηνία, Δυοχούσαινα Ψαρά.
Εγγυήτρια Σινά, Έγκλειστριανή - η εν Έγκρικαπίω Κύπρος, Εικονίστρια Σκιάθος, Εικοσιφοίνισσα Παγγαίο, Εισοδιώτισσα Παγγαίο, Έκατοπυλιανή Πάρος, Έλαία Σύμη, Έλαιοβρύτις - Έλατος - Ελεήμων – Έπακούουσα - Εσφαγμένη - Έφορος του Αγίου Όρους - ο του Ευγενίου - ο της ευεργέτιδος - η παιδεύουσα τον Έκκλησιάρχη Άθως, Ευαγγελίστρια Τήνος, Έλεημονήτρια – Ελέους –Έλεγμών - Έλευθερούσα Πάτμος, Έλιγμότισσα – Ευρετή - Έρυθιανή Χίος, Έλευθερώτρια - Ελεούσα Κοκκιναράς, Έλπίς Κων/πολη, 'Έλωνας Αρκαδίας, Εμπορείου Κάσσος, Έξακουστή Κρήτη, Εξαπτέρου Θράκη, Εξοχική Νίσυρος, Επίσκεψις Νίσυρος, Έπανωχωριανή - Επί Σοι χαίρει Αμοργός, Επισκοπιανή, Επανωκαστρίτισσα, Ευώδες άνθος – Ελεούσα(Βίλνα) Ρωσία.
Ζερμπίτσης Λακωνίας, Ζαλακιώτισσα - Ζωοπηγή Κύπρος, Ζερών - Ζεριχιώτισσα - Ζινδγιγλή Σύμη, Ζυλή – Ζώνη - Ζωοδόχος Πηγή Ήπειρος.
Ηλιόκαλος Σαλαμίνα - Κύπρος.
Θαλασσινή Άνδρος, Θαλασσίστρα Μήλος, Θαλασσομάχισσα Θεμάτων - Θεματισσιάνα Κεφ/νία, Θεοφάνα Κέα, Θημιανή Κρήτη, Θεοσκέπαστη Κύπρος και Άνδρος, Θεοτοκά Αμοργός, Θεραπειώτισσα Κων/πολη, Θερμιανή - Θρηνωδούσσα Νίσυρος, Θρυλιδιώτισσα Λευκωσία.
Ιαματική –Ιβήρων Κύπρος, Ιεροσολυμίτισσα Ιερουσαλήμ, Ιεσσαί Σάμος, Ικεσία των χαμένων Ρωσία.
Καθαρωτάτη Καρδιά- Καγιαμπασίου - Καγιά Προύσα, Καθαρών Ιθάκη, Καθολική - Καισαριανή Ρόδος, Καμπάδενα Λέσβος, Κότσικα - Κακοπερατιανή - Καλαθή – Καλυβιανή - Καληαρμένισσα Σάμος, Καλογηριανή Τρίκαλα, Καλάμου Ξάνθη, Καμαριώτισσα - Καμπαναριώτισσα - Καμπιόνη - Καμένη Χάλκη, Καμπιώτισσα Σύμη, Κανάλα Κύθνος, Καλαμιώτισσα Ανάφη, Καρδιανή Τήνος, Κυρά των Αγγέλων - Κουμαρού Μύκονος, Κερνίτσης Αρκαδίας, Κρητικιά Μονεμβασία, Κατσικάδα Κυπαρισσία, Κανδήλη Κύνθος, Κανίστρα - Κονίστρα - Καντάρας Σκιάθος, Κάπραινα - Καρβίτζιν - Καρακονησαία Χαιρώνεια, Καρδιοφορίτισσα Γανόχωρα, Καρυονίτισσα Ρόδος, Κασσιώπη Κέρκυρα, Καρύπη - Κασσιόπεια – Καστανόλογγον - Κάστρου - Καστριώτισσα – Κασταλλιώτισσα - Καστελλόριζον, Καστριανή - Κατακεκρυμμένη- Κατακλησσεώτισσα - Καταλωνική Μήλος, Καταστάρα -Καταφυγή Ζάκυνθος, Κατεβατή Κως, Κατωπυλιανή - Καφατιανή - Καψοδερματούσα Αμοργός, Κανταριώτισσα - Καπεταγιώτισσα - Κεραυλίδενα – Κελλίου – Κερκού – Κεφαλληνού - Κεφαλαριώτισσα - Κεχαριτωμένη – Κεχρινιώτισσα - Καλορρίττισσα - Καμαριανή - Κορκοδιλιά - Κοσκινιστή Χίος, Κίρτονος - Κισσεώτισσα - Κιτιού – Κλαυθμώνος - Κλεισούρας ή Κλεισουργίων - Κλειστών Ακράγας και Φυλή, Κοιμητηρίων – Κόκκινη – Κολοκυθιώτισσα - Κηπουριώτισσα - Κουμάνας Κάμπου – Καμουχαρέας – Κλωτά - Καγακαρκάς Πάτμος, Κορονιώτεσσα – Κορφιάτισσα – Κορφυνή - Καλαβρέζα Κεφ/νιά, Κοσμοσώτηρα Θράκη, Κοσσινάσσης Καβάλα, Κουβερνιώτισσα - Κουβουκλιώτισσα – Κουδούρη – Κουκουζέλισσα – Κούλουρη - Κρουσταλλένια - Κρύπτη - Κρυφή – Καλυβιανή – Κιρμονζί - Καρδιώτισα – Κεροπολίτισσα - Καταφυγή Κρήτη, Κουμαριώτισσα Νεοχώρι, Κουμνίου – Κτιστή – Κύκκου – Κυνοσάργους - Κρομμυδιώτισσα - Κυρία των Αγγέλων – Κιβωτός - Καστελλιώτισσα Κύπρος, Κούμουλον - Κουράτορος – Κουρίου - Κουρσουνιώτισσα – Κουσουλιώτισσα – Κουρταλή - Κουτούλια – Κοφινού – Κουφή – Κοχλίου – Κρίνα - Κατασύρτης Άνδρος, Κρεμαστή Πύργος και Ρόδος, Κυπαρισιώτισσα Μέγαρα, Κτιτόρισσα Άθως, Κύρου Κων/πολη, Καζάν Ρωσίας.
Λακκοσκητιώτισα Άθως, Λαγουδιανή Θεσ/νίκη, Λαμπηδών Πήλιο, Λαμποβίτη Κέρκυρα, Λαμπρινούσα -Λατομίτισσα-Λαύρα-Λαυρέτου - Λειβαδώτισσα – Λέμβων - Λέτσωνα Χίος, Λάχνη Πάτμος, Λεμονήτισσα Σύμη, Λέφαινα - Λευκουσιάς - Λήμνου Ικαρία, Λεμονήτρα Τήνος, Λιμνιά - Λαουτσάνισσα Εύβοια, Λιβαδιώτισσα – Λουβαρά - Λιμενιώτισσα Κύπρος, Λιμνιώτισσα Μύκονος, Λοβός Κων/πολη, Λίμνης Λέρος, Λιόσα Ζάκυνθος, Λουβιάριτσα Ρόδος, Λινοβρόχια Ιθάκη, Λογγοβάρδα - Λούμα - Λύδδης - Λυπημένη - Λυκοδήμου Πάρος, Λυμπιανή Σκύρος, Λουλουδιανή Ήράκλειο, Λουτριώτισσα - Λαμιώτισσα Κεφ/νία, Λωλο-Παναγιά Άνδρος, Λεπαβίνσκαγια Κροατία.
Μαλεβή Αρκαδίας, Μυροβλύτισσα Άθως, Μεγαλοσπηλιώτισσα Καλάβρυτα, Μολυβδοσκεπάστου Κόνιτσα, Μυρτιδιώτισσα Κήθυρα, Μυρσινιώτισσα Λέσβος, Μαγαζιώτισσα - Μούτσαινα Χίος, Μαγγάνα Κεφαλληνία, Μαγδαλινή- Μαδύτου-Μακαριώτισσα-Μακεδονίτισσα Σκόπελος, Μακρυνή Σάμος, Μακρυμάλλη Εύβοια, Μεγαλόχαρη - Μαλαματένια – Μανδαλάκη - Μανδαλούσα Τήνος, Μαραθούντα Σύμη, Μαρμαριώτισσα - Μαρινακίου – Μαρούλη – Μαρδακίου – Μαρτύρων - Μαστών - Ματαριέ Χαλάνδρι, Μαύρη Λέρος, Μαυρογιάννη Ικαρία, Μαυρομωλίτισσα - Μαχαιρώτισσα-Μαχαιρά - Μεγάλη- Μεγαλογένους - Μαυρομάτα Σώκια, Μακρινίτισσα – Μεγαλομμάτα Πήλιο, Μελαθρότισσα Άνδρος, Μελαχροινή Μάδυτος, Μέλισσες - Μερδιώτισσα - Μεσίτρια Χριστιανών - Μάννα των παίδων Κύπρος, Μερτιώτισσα Ήλιούπολις Αθηνών, Μεσοπόντισσα Μετεώρα, Μήλι-Μητροπολίτου – Μοργονήσι - Μαυροκεφάλου -Μοναστηρακίου- Μεσσαμπελίτισσα – Μανωλίτισσα - Μικρά -Μιασηνών - Μισοσπορίτισσα Κρήτη, Μηχανιώνας Θεσ/νίκη, Μισοχωριανή Σκύρος, Μούσενα – Μουχλιώτισσα - Μεγάλη Παναγία Μύκονος, Μουσταπίδαινα Αττική, Μπαλουκλιώτισσα - Μπαλίνου Κων/πολη, Μπόσκου - Μυρολαιότισσα Σαλαμίνα, Μυρτενή Ρόδος, Μελάτων Άρτα, Μαυρώτισσα Καστοριά, Μαρμαριώτισσα, Μοσχοβίτισσα.
Ναυπακτιώτισσα Ναύπακτος, Νευροκοπιώτισσα, Νικηφόρου, Νάπα - Ναυπλιώτισσα Ρόδος, Νέαν Θεσ/νίκη, Νιαμονίτισσα Χίος, Νερατζιώτισσα Αμαρούσιο, Νεοφανείσα Σαλαμίνα, Νεροφορούσα Κύπρος, Νεροχιονίτισσα - εν τω Νεωρίω - Νικητιάτου - Νίκης- Νικηφόρου-Νικοποιός - Νέα Μονή Κρήτη, Νοτική Άνδρος, Ντόλιαννη Καστοριά, Ντολορόζα Ζάκυνθος, Ντουβαριώτισσα Σμύρνη.
Ξενιά Αλμυρός, Ξένων, Ξισώτισσα, Ξιδού, Ξαρφανιώτισσα, Ξηροπηγαδιώτισα, Ξηροκαμπίτισσα.
Οδηγήτρια Άθως - Μυστράς, Οικοκυρά, Οικονόμισσα, Οικονόμου, Ολυμπιώτισσα, Ομπλού Πελοπόνησσος, Ορφανή, Ουρανών, Ουρβικίου, Οφιδιώτισσα.
Παραμυθία - Πορταίτισσα - Πυροβοληθείσα Άθως, Παμακάριστος Κων/πολη, Παζαργιώτισσα, Πάθους, Παλαιοκάστρου, Παλατιανή, Παλαιόχτιστη - Περλιγγού Κεφ/νιά, Παληανή – Πολίτισσα - Πισωτοιχιώτισσα Κρήτη, Παλαιοκαστρίτισσα - Πλατυτέρα Κερκύρας, Παλιοκαστρινή - Παραπορτιανή Μύκονος, Παλιουρής, Παλίνου, Παληοπαναγιά, Παλουργώτισσα, Παναγούλα, Παναγιούδα, Πετριανή Λέσβος, Παμμακάριστος, Πλατανιώτισσα Καλάβρυτα, Παναγιάριος, Περίβλεπτος - Παντάνασσα Μυστράς, Πανάχραντος, Πελαγονήτισσα Σκόπια, Προυσιώτισσα Ευρυτανία, Πυργιανή Μύκονος, Πυργιώτισσα Αθήνα, Προύσα Αχαΐα, Πυλαίισσα Καλαμάτα, Πορτοκαλεούσσα Άργος, Παναγία του Καλέ Ιεράπετρα, Παναγία Ψηλή Κάλυμνος, Παναγία των Χαλκέων Θεσ/νίκη, Παναγία του Έβρου, Παναγία Γουμένισσα Κιλκίς, Παναγία του Ακαθίστου Άθως, Παναγία με τα βέλη Ρωσία.
Ρόδον το Αμάραντον Πειραιά και Μύκονος, Ραιδιώτισσα Ιωάννινα, Ροβελίστα Άρτα, Ραχοπήδη, Ραγίου, Ραϊθού, Ροδινή, Ροιδίτισσα, Ρευματοκράτειρα, Ρόμβη, Ροχονιάτη.
Σπηλιανή - Σαραντοσκαλιώτισσα Σάμου, Σαμακιώτισσα, Σάριζα, Σεϊδανάγια, Σεντουκιώτισσα, Σερβουνιώτισσα, Σεπετιώτισσα - Σουδιώτισσα Ηλεία, Σηλυβριανή, Σπανιώτισσα Σιάτιστα, Σιδηρόπετρα, Σπιλιώτισσα Σκύρος, Σισανίου, Σώζουσα Πάτμου, Σκαλωτή, Σκουλουδού Μύκονος, Σκορδυλιανή Κρήτη, Σκαφιδιώτισσα, Σκηνιώτισσα Κίσσαμος.
Τριχερούσα Άθως, Ταξιδιάρα, Ταξιαρχών, Τοπλού Κρήτης, Τορτώσης, Τουρλιανή, Τελωναριά - Τουρλωτή Μύκονος, Τρουλωτή Λέσβος, Τουρλομάτα Λέρος, Τρανή, Τραχιάδα, Τρωχωνίτισσα – Τροοδότισσα Κύπρου, Τρεμιθιώτισσα, Τρίκκερη, Τριμάρτυρος Ήράκλειο - Μύκονος - Σκύρος, Τρέμπελη, Τρικοσυκιώτισσα, Τροοδίτισσα ή Αφροδίτισσα Κύπρος, Τρυπητή Αίγιο, Του Αγάθωνα Φθιώτιδα, Της Κόρωνας - Της Σπηλιάς Καρδίτσα, Της Σκριπούς Ορχομενού Βοιωτίας, Της Σιάτιστας Κοζάνη, Της Τήνου, Της Τατάρνης Ευρυτανία, Της Ράβου, Της Τρυφερότητος – Του Πέρα Αλβανία, Της Τσεστόχοβας Πολωνία, Του Αιγαίου, Του Χαίρε, Του Χάρου Λειψώ Δωδ/νησα, Των Λιθινών.
Υπαπαντή Καλαμάτας, Υγείας, Υπακοή, Υπέρμαχος, Υπογειώτισσα, Υποστροφή, Υψηλή.
Φανερωμένη Σαλαμίνα-Αίγιο-Αρτάκη - Λευκάδα - Λέσβος, Φαλάνδρας, Φαναράκια, Φαναριώτισσα - Φιλότισσα Νάξος, Φοβέρα Προστασία Άθως, Φανερουλιώτισσα, Φρόκαλα Σκύρος, Φαρμάκου, Φουρτούνα Σκύρος, Φάρος, Φειδού Μαρκόπουλο Κεφ/νία, Φαρμακολύτρια, Φιδοποταμιανή, Φιλέρημος Ρόδος, Φραγγαβίλλα Αμαλιάδα.
Χρυσοσπηλιώτισσα Καλάβρυτα - Αθήνα, Χιλιαρμενίτισσα – Χρυσοσκαλίστρια – Χωστή Κρήτη, Χρυσαλιθική, Xρυσαυγιώτισσα, Χρυσαφίτισσα Μονεμβασία, Χελιδονού, Χρυσοβίτζα, Χρυσιώτισσα, Χρυσοβουνώτισσα, Χρυσοδαφνιώτισσα, Χρυσογιαλιώτισσα, Χρυσοελεούσα, Χρυσοθείστρια, Χρυσοκάβα, Χρυσοκαμαριώτισσα, Χρυσοκαστριώτισσα, Χρυσοκεφάλου Πόντου, Χρυσοκελαργιά Κορώνη, Χρυσοκονουσιώτισσα, Χρυσοκουβουκλιώτισσα, Χρυσοκουλλουριώτισσα, Χρυσολάκωνα, Χρυσολλογιάτισσα, Χρυσομαλλούσα Λέσβος, Χρυσολεόντισσα Αίγινα, Χρυσονεγκωμίτισσα, Χρυσοπαντάνασσα, Χρυσοπηγή Σκύρος, Χρυσοπατερίνισσα, Χρυσοραγιώτισσα -Χρυσοπολίτισσα Κύπρος, Χρυσοποδαρίτισσα, Χοζοβιώτισσα Αμοργός.
Ψυχοσώστρα Πάνορμο Θεσσαλονίκης και Σερβίας.
Ωραία Κηπουρός κ. ά.

Πηγή : Παναγιώτης Τσαγκάρης, Θεολόγος, Μυτιλήνη 2003, www.pigizois.gr

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Οι σύγχρονοι Πιλάτοι…

του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών
κυρού Χριστοδούλου


Υπεύθυνο, και για τούτο και βασικό, ρόλο στο Πάθος του Κυρίου έπαιξεν ο Πόντιος Πιλάτος. Πραίτωρ, αντιπρόσωπος δηλ. του Καίσαρος στην Παλαιστίνη, την εποχή εκείνη, συγκέντρωνε στα χέρια του ολόκληρη τη ρωμαϊκή εξουσία. Βρισκόταν στην κορυφή της πυραμίδας. Στο νεύμα του, εκινούντο Ρωμαίοι και Ιουδαίοι. Στις διαταγές του υπήκουον όλοι. Και στην κρίσι του υπετάσσοντο άρχοντες και αρχόμενοι, ξένοι και εντόπιοι, εχθροί και φίλοι.
Παρά ταύτα όμως, στην υπόθεση εκείνη πού, κάποιο πρωινό, έφεραν μπροστά του, έδειξε μια ακατανόητη συμπεριφορά. Βρέθηκε μπροστά σ’ ένα κατάδικο, και μάλιστα θανατοποινίτη. Άλλα αυτός δεν έμοιαζε διόλου με όλους τους άλλους, τους τόσους και τόσους πού συχνά οδηγούσαν ενώπιον του. Αυτός είχε κάτι το ηγεμονικό επάνω Του. Το βλέμμα Του ήταν γλυκό και συμπαθητικό. Το πρόσωπο, κατάστικτο από το αίμα, πρόδιδε αγνό ιδεολόγο. Ή όψις Του, καθημαγμένη και ταλαιπωρημένη, είχε μία λεπτή ευγένεια, και μια καλωσύνη. Το σώμα Του δεν είχε τις αθλητικές διαστάσεις των κακοποιών. Ήταν σώμα λεπτό, αριστοκρατικό. Ενώ ή όλη Του εμφάνισις του έδινε ευθύς αμέσως την εντύπωσι ότι είχε μπροστά του ένα αθώο.
Και δεν δυσκολεύθηκε πολύ ό Πιλάτος  για να διαπίστωση την αθωότητα του καταδίκου. Εμβριθής αυτός μελετητής του δικαίου της πατρίδος του και έμπειρος δικαστής όπως ήταν, μετά τις πρώτες ερωτήσεις και την πρώτη επαφή, επείσθη ότι δεν ήταν τυχαίος ο σημερινός δέσμιος. Την εναντίον του κατηγορίαν την βρήκε ασταθή, ποταπή και χυδαία. Ανεγνώρισε πώς ήταν θύμα των σκληροτράχηλων συμπατριωτών του. Και ή θανατική Του καταδίκη, αν τελικώς την επεκύρωνε, έβλεπε πώς θα αποτελούσε καθαρή παρανομία, αδικία, κατάφωρο προσβολή του περί δικαίου συναισθήματος, ατιμία και περιφρόνησιν εγκληματική του νόμου.
Παρά ταύτα όμως δέν έτόλμησε ν’ αντίδραση. Μόλις ή πρώτη του δειλή απόπειρα ν’ αθώωση τον Ιησού συνήντησε την πείσμονα αντίδρασι του μαινόμενου όχλου, μόλις έφθασε στ’ αυτιά του ή σαφής προειδοποίησι πού έσειε τις βάσεις του θρόνου του -«ουκ ει φίλος του Καίσαρος»- όταν έφερε στη συγχυσμένη μνήμη του πόσα ή κακουργία των πανούργων φαρισαίων εΐχε στο παρελθόν επιτύχει, τότε και οι τελευταίοι του δισταγμοί υπεχώρησαν. Και ό γενναίος της Ρώμης φάνηκε δειλός. Ό ατρόμητος κατελήφθη από φόβο. Και σ’ αυτόν τον φόβο και την δειλία και την σκοπιμότητα, εθυσίασε το δίκαιο, την αλήθεια, την τιμή. Προτίμησε να βράβευση την αδικία, να στραγγαλίση το δίκαιο, να ευλόγηση το ψέμμα, να υπογράψη την ατιμία, να σπίλωση την τιμή, να προδώση τις αρχές του, να ατιμάση το λειτούργημα του, προ του ευτελούς συμφέροντος του.
Στους χρόνους τον Ιησού ζούσε ό Πιλάτος. Μα, όχι! Ζή και σήμερα. Ζή μέσα στον χαρακτήρα όλων εκείνων πού υπεράνω όλων θέτουν το συμφέρον τους το ωμό. Ζή και σήμερα ό Πιλάτος, κάτω απ’ τα πρόσωπα όσων δουλεύουν στη σκοπιμότητα, όσων υπηρετούν στην ιδιοτέλεια, όσων γίνονται φίλοι της ανομίας, εχθροί της τιμής.
Ω, ναι! Πιλάτοι σύγχρονοι είναι  όσοι, κάτω απ’ το βάρος της καθημερινής βιοπάλης, ένοιωσαν ν’ άμβλύνωνται μέσα τους οι αξίες της ζωής και, βλέποντας την πολυποίκιλη κακία να κυβερνά τον κόσμο, συντάχθηκαν με τις δυνάμεις του κάκου, κι επρόδωσαν τον μεγάλο τους σκοπό. Είναι αυτοί οι ίδιοι δειλοί, κι είναι έτοιμοι και στους άλλους να κηρύξουν ως σύνθημα της εποχής το «κύττα τη δουλειά σου, μη σε νοιάζη για τους άλλους».
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι, από λόγους συμφέροντος κι ωφελείας προσωπικής, ανέχονται να ονομάζουν το σκότος φως και το φως σκότος. Να παραχαράσσουν την αλήθεια, να διαστρεβλώνουν το δίκαιο, να ανατρέπουν την ηθική.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι ακόμη όσοι προτιμούν να σιωπούν όταν βλέπουν την αδικία πού προσγίνεται στον άλλο, αρκεί οι ίδιοι να μη θίγωνται, προκειμένου να μη κακοκαρδίσουν τους ισχυρούς της ημέρας.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι και όσοι επαναπαύονται στην ευτυχία και το χουζούρι τους, ενώ δίπλα τους στενάζει ό κόσμος, διαμαρτύρεται ό φτωχός, βασανίζεται ό αδικούμενος.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι, ενώ αναγνωρίζουν το δίκαιο του άλλου, δεν το υπερασπίζονται, δεν το ομολογούν, δεν βάζουν το στήθος τους μπροστά στον κίνδυνο, δεν μάχονται για τα ιδανικά. Είναι όσοι αποφεύγουν να ελέγξουν τον δυνατό, αν και εσωτερικώς τον κατακρίνουν, ή τον άρχοντα πού παραβαίνει γραπτούς κι άγραφους νόμους.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι μπρος στην θέσι πού κατέχουν θυσιάζουν τα πάντα, προτιμούν ν’ αρνηθούν τις αρχές τους, να τις καταπατήσουν, να συνθηκολογήσουν με τη συνείδησί τους, να κάνουν αβαρίες, παρά να διακινδυνεύσουν την καριέρα τους, την τακτοποίησί τους, το «βόλεμα» τους.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι δεν χαλούν κανενός χατίρι. Με όλους τα έχουνε αυτοί καλά, ενώ κατά βάθος κανέναν δεν συμπαθούν εκτός του εαυτού τους. Είναι όσοι μοιράζουν αφειδώς χαμόγελα με υστεροβουλία. Όσοι μπροστά στον ανώτερο τους σύρονται σαν γλοιώδεις σαλίγγαροι, ενώ μπροστά στους κατωτέρους στέκονται αγέρωχοι, δήθεν άτεγκτοι, αυστηροί.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι κάνουν «στραβά μάτια» στις ηθικές ή άλλες ατασθαλίες των μεγάλων. Όσοι είναι φίλοι των ισχυρών, όσοι άγονται και φέρονται απ’ τους πολλούς. Είναι όσοι μένουν επιφυλακτικοί εμπρός στις αξίες, πού ενώ κατά βάθος αναγνωρίζουν, εν τούτοις δεν τις προωθούν και δεν τις ανταμείβουν. Είναι όσοι σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους και στρέφουν άλλου το πρόσωπο, μπροστά στο δίκαιο πού βοά, στην αλήθεια πού κράζει, για να απειλήση να σαλεύση καταστασείς αμαρτωλές στερεωμένες πάνω στην βία και στην ατιμία.
Όλοι αυτοί είναι οι σύγχρονοι Πιλάτοι. Άνθρωποι χωρίς ηθικό προσανατολισμό, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς τόλμη και γενναιότητα, χωρίς αρχές, χωρίς πρωτοβουλία. Είναι οι φίλοι όλων των καταστάσεων. Μοιάζουν με τον χαμαιλέοντα, πού με τόση ευκολία προσαρμόζεται ευθύς στο περιβάλλον. Σαν τον μυθικό Πρωτέα αλλάζουν κι αυτοί μορφή σύμφωνα με τις υποδείξεις του συμφέροντος. Παίζουν ένα διαρκές θέατρο στη ζωή τους. Τα πάντα μετέρχονται, τα πάντα μιμούνται, τα πάντα υιοθετούν, αρκεί αυτοί να μη θίγουν, να μην ενοχληθούν, να μη κινδυνεύσουν, να μη χάσουν ωρισμένη εύνοια. Είναι ερπετά πού σύρονται στα πόδια των μεγάλων, κολακεύοντας τις αδυναμίες τους και ανεχόμενοι τις κακίες τους. Όμως όχι. Δεν μας θέλει Πιλάτους ό Χριστός. Με οίκτο ατένισε τότε τον Πόντιο Πιλάτο στο πραιτώριο. Με οίκτο και οργή προσβλέπει και τώρα προς τους σημερινούς Πιλάτους. Δεν μας θέλει ό Κύριος δειλούς, αρνητές, καιροσκόπους, ατομιστές, συμφεροντολόγους, ιδιοτελείς, κόλακες, ερπετά. Μας θέλει γενναίους σαν τον Δαυίδ, ορμητικούς σαν τον Πέτρο. Μας θέλει με την παρρησία ενός Παύλου, με την δικαιοσύνη ενός Σολομώντος, με την αγάπη ενός Ιωάννου, με την αφοσίωσι μιας Μαρίας, με την ειλικρίνεια ενός Θωμά, με την ευθύτητα ενός Μ. Βασιλείου, με το θάρρος ενός Χρυσοστόμου.
Μα ούτε κι ή κοινωνία μας θέλει Πιλάτους. Δεν ανέχεται στους κόλπους της τέτοια στοιχεία αρνητικά. Μας θέλει γόνιμους και θετικούς, ήρωες της αρετής. Μας θέλει ειλικρινείς με το «ναί» και με το «ου» μας. Μας θέλει τιμητές του κακού, επαινετές του αγαθού. “Υπερασπιστές του δικαίου, τιμωρούς της αδικίας, αρνητές του τυχοδιωκτισμού, λάτρεις της αληθείας, εχθρούς της υποκρισίας. Τέτοιους ανθρώπους λαχταρά ή εποχή μας, τέτοιους ζητεί και ή κοινωνία μας: ευθείς, τίμιους, σοβαρούς, ειλικρινείς, ευθαρσείς, ιδεολόγους.
“Αλλά και ό αξιοπρεπής εαυτός μας, το ίδιο μας θέλει. “Έχει την απαίτησι να μας δη προσωπικότητες και μάλιστα ωλοκληρωμένες. Με το θάρρος της γνώμης μας, με την ντροπή στο πρόσωπο μα και στο φρόνημα μας. Μας θέλει φίλους της δικαιοσύνης, εχθρούς της αδικίας.
Ό εαυτός μας μισεί τους Πιλάτους, απεχθάνεται την τακτική τους. Χριστός, κοινωνία και εαυτός μας, να ένα τρίπτυχο πού έχει την απαίτησι να μη γίνωμε Πιλάτοι. Ό πρώτος εκείνος Πιλάτος της Ιερουσαλήμ ένιψε τότε τα χέρια του, νομίζοντας πώς έτσι ξεπλένει και την μεγάλη του ενοχή. Πόσον όμως απατήθηκε! Ή πράξη του εκείνη, οσονδήποτε κι αν φαίνεται συμβολική, δεν κατώρθωσε να σβήση το στίγμα πού έκτοτε συνοδεύει την απαίσια μνήμη του. Στην Ιστορία έμεινε ο παλίμβουλος, ό καιροσκόπος, ό συμφεροντολόγος Πιλάτος. Μα και οι σύγχρονοι Πιλάτοι της ζωής ας μη βαυκαλίζωνται με την «επιτυχημένη» τακτική τους. “Ας  γνωρίζουν, και αυτοί και όσοι τους μιμούνται και τους ακολουθούν, πώς αργά ή γρήγορα θα παύσουν να κρύβωνται πίσω απ’ τη λεοντή της υποκρισίας και του συμφέροντος. Θα παύσουν να εξαπατούν τον κόσμο των φαινομένων. Γιατί θα έλθη στιγμή πού αν δεν θα υπολογίσουν και δεν θα ντραπούν τον κόσμο και την κατακραυγή του, θα φοβηθούν εξάπαντος την οργή του Θεού, και θα παραδώσουν τα όπλα νικημένοι και περιδεείς.

Πηγή : www.orthodoxigynaika.blogspot.com 

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

"Τι είδε (;) o Λάζαρος...."




Του Κώστα Νούση,

Θεολόγου - φιλολόγου ΑΠΘ

«Την κοινήν Ανάστασιν προ του σού Πάθους πιστούμενος». Έτσι μεταφράζει με μια πρώτη και άμεση προσέγγιση η εκκλησιαστική υμνογραφία το μυστήριο της έγερσης του τετραημέρου Λαζάρου. Μας πιστοποιεί, μας διαβεβαιώνει, μας παρέχει εγγύηση, μας δίνει ενέχυρο ο Χριστός για το εσχατολογικό γεγονός της ανάστασης όλων των νεκρών. Είναι χαρακτηριστική η συχνή συνεύρεση του ρήματος αυτού με τη λέξη όρκος στα αρχαία κείμενα. Δεσμεύει και με συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός ο Κύριος τον εαυτό του απέναντι στην ανθρωπότητα αναφορικά με την παλιγγενεσία του σύμπαντος κόσμου, επομένως και την ανακαίνιση της φθαρτής μας και υπό του θανάτου τραυματισμένης φύσης.
Αυτό ένοιαζε πιο πολύ το Θεό, να μας σιγουρέψει, να μας στεριώσει την πίστη. Μια πίστη που ερείδεται στα πράγματα και όχι στις ιδέες. Μια ανάσταση αληθινή, ένσαρκη και ιστορική, όπως αυτή του Λαζάρου, του παιδιού του Ιαείρου, προπαντός και προεξαρχόντως όπως η δική του.
H πίστη λοιπόν είναι μια βεβαιότητα και μια εμπιστοσύνη σε κάτι που απλώς δεν είναι ακόμη ορατό. Όμως βιώνεται από τον πιστό ως παρόν, αν και μέλλον γενέσθαι, μάλιστα με μεγαλύτερη ενάργεια και ένταση από τα ίδια τα τρέχοντα γεγονότα. Eίναι όντως υπερφυές και υπερθαύμαστο το μυστήριο της πίστεως, πάντως σε καμιά περίπτωση παράλογο. Μάλλον παράλογη και έκφρενη θεωρείται για τον άνθρωπο του Θεού η απιστία σε όλες τις ποιότητες και ποσότητές της. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στην ψαλμική φράση: «είπε άφρων εν τη καρδία αυτού: ουκ έστι Θεός». Μετά και την ανάσταση του Λαζάρου και του ίδιου του Χριστού είπαν και λένε και θα λένε πολλοί άφρονες εν τη καρδία αυτών: ουκ έστι ανάστασις νεκρών, ουκ έστι Δευτέρα παρουσία. Και ίσως για την ασθένεια αυτή της απιστίας που λαμβάνει γιγαντιαίες παγκοσμίως διαστάσεις αυξήθηκε η παραφροσύνη της ανθρωπότητας που κυλιέται στο αίμα, στα ναρκωτικά, στις παιδοφιλίες, στις πάσης φύσεως αναισχυντίες και τραγωδίες. Μάλλον έτσι εξηγείται και η έξαρση των ψυχασθενειών που παίρνει επιδημικές διαστάσεις.
Ο Χριστός αρχίζει πλέον να παίζει με το διάβολο, το θάνατο και τον άδη. Δραματική ειρωνεία στην κορύφωσή της. Προανάκρουση νέκρωσης του θανάτου. Λίγες μέρες ακόμη ψευδαίσθησης κοσμοκρατορίας του διαβόλου. Όπως το γνωστό αιλουροειδές ρίχνει εν είδει τραγικού παιχνιδίσματος ραπισματάκια στο συμπαθές τρωκτικό πριν το κατασπαράξει, έτσι ο Κύριος εμπαίζει τους εχθρούς της ανθρωπότητας δαίμονες και τη μεγάλη μας ασθένεια: τη φθορά, το θάνατο. Και στην περίπτωση του φίλου του Λαζάρου δίνει το τελευταίο κάπως ηχηρότερο ράπισμα. Έπεται η χαρμόσυνη για μας τραγωδία του άδη. Η απελευθέρωση των αλυσοδεμένων ανθρώπων στη φοβερή αυτή φυλακή. Αυτό που ονειρεύτηκε και προσδοκούσε σαν ομιχλώδες και μάλλον ουτοπικό όραμα ο Πλάτων παίρνει σάρκα και οστά. Ο ίδιος ο Θεός γίνεται άνθρωπος και ανίσταται εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων γενόμενος.
Προοικονομεί ο Χριστός στο ευχάριστο αυτό επεισόδιο της τραγωδίας της ανθρώπινης ιστορίας τη δική του σωτήρια έγερση μέσα από τη νεκρανάσταση ενός δικού του - κατ’ άνθρωπον -ανθρώπου, ενός φίλου του. Αυτός που σήμερα δίνει ζωή στον εδώ και τέσσερις ολάκερες μέρες ήδη αποσυντιθέμενο και όζοντα Λάζαρο, αυτός θα εγερθεί από το δικό του τάφο μετά από ελάχιστο χρονικό διάστημα. Μάλλον όμως το κραυγαλέο αυτό προφητικό σημείο δεν το προαισθάνθηκαν ούτε οι εχθροί του Φαρισαίοι ούτε οι εχθροί όλων δαίμονες και ο εωσφόρος. Ίσως δεν ήθελαν κιόλας να το πιστέψουν.
Η σιωπή του Λαζάρου. Ένα ακόμα μυστηριακό σημείο. Είδε κάτι; Ή όχι; Αν ναι, τι ακριβώς και γιατί δε μίλησε; Η σιωπή είναι ενίοτε πιο εκκωφαντική από τα λόγια. Γι' αυτό και δε μίλησε. Ήταν ήδη μύστης της άλλης όχθης. Και αυτό ήταν αρκετό, ειδικά όταν άκουσε τη φωνή του παντοκράτορα, αυτού που κρατά στα χέρια και τα κλειδιά της αβύσσου στην οποία κατέρχονται οι ψυχές: ήταν η γνώριμη φωνή του ταπεινού ως νόμιζε μέχρι τη στιγμή εκείνη διδάσκαλου και φίλου του Ιησού. Τώρα όμως που άκουσε την εξουσιαστική ως φωνή υδάτων πολλών προσταγή του να βγει από τον κάτω κόσμο κατενόησε περισσότερο από όλους ποιος κρυβόταν κάτω από το ταπεινό σχήμα του ανυπόδητου – ως ισχυρίζετο – υιού του ανθρώπου. Και πραγματικά το επεισόδιο του Λαζάρου είναι από τα πιο μεστά στην αποκάλυψη του μυστηρίου του Χριστού ως Θεού και ανθρώπου συνάμα.
Είναι άπειρες οι πτυχές που μπορεί να δει κανείς στην ευαγγελική αυτή ιστορία. Θα κλείσω με μια μικρή στάση μπροστά στην αδερφή του Λαζάρου. Μια φιγούρα που εκπροσωπεί την τραγική μας υπόσταση που μερικές φορές αγγίζει και τον τραγέλαφο και τον κλαυσίγελω. Πριν από λίγο άγγιξε την πίστη και τώρα, μπροστά στο λίθο, διστάζει πάλι και φωνάζει στο Χριστό πως ο αδερφός της ήδη όζει. Μάλλον κράζει απελπισμένη την ύστατη στιγμή προσδοκώντας και εκζητώντας το απίστευτο για αυτή, μάλλον εκλιπαρώντας για το έλεος του Θεού απέναντι στη δυσπιστία της.
Ο Κύριος όμως δε σταματάει πια. Ούτε μπροστά στην αμαρτία ούτε στην απιστία ούτε στη δυσωδία των φθαρτών φυσικών νόμων. Θέλει όσο τίποτε άλλο να μας σώσει, να μας αναστήσει, να μας λευτερώσει, να μας δώσει πίσω το αρχαίο κάλλος, μια αιώνια ευτυχία, μια έξοδο από όλα μας τα δεσμωτήρια. Δι’ ό και φωνή μεγάλη εκραύγασε: «Λάζαρε, δεύρο έξω».

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ


Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται <<Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης>>. Μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου, αλλά της νίκης και της χαράς.
Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Σαρακοστής. Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή τη κόπωση και έχουμε αναρριχηθεί στο βουνό μεχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη.
Η Σαρακοστή είναι η σταύρωση του εαυτού μας, είναι η εμπειρία - περιορισμένη βέβαια - που αποκομίζουμε από την εντολή του Χριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: <<όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του ας σηκώσει το σταυρό του, και έτσι ας με ακολουθεί>> (Μαρκ.8,34).
Αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε το σταυρό μας και ν' ακολουθήσουμε το Χριστό αν δεν ατενίζουμε το Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη στους άλλους. Αυτό μας εξηγεί το συναξάρι της Κυριακής:
Στη διάρκεια της νηστείας των σαράντα ημερών, κατά κάποιο τρόπο, και μείς σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε από τα πάθη, έχουμε την πίκρα της ακηδίας και της πτώσης, γι' αυτό υψώνεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, για αναψυχή και υποστήριξή μας. Μας θυμίζει τα πάθη του Κυρίου και μας παρηγορεί.. Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που, κατάκοποι, κάθονται για λίγο να αναπαυθούν. Με το ζωοποιό Σταυρό γλυκαίνει την πίκρα που νοιώθουμε από τη νηστεία, μας ενισχύει στη πορεία μας στην έρημο έως ότου φθάσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ με την ανάστασή Του.. Επειδή ο Σταυρός λέγεται Ξύλο Ζωής και είναι εκείνο το ξύλο που φυτεύθηκε στον Παράδεισο, γι' αυτό και οι θείοι Πατέρες τοποθέτησαν τούτο στο μέσο της Σαρακοστής, για να μας θυμίζει του Αδάμ την ευδαιμονία και την πτώση του από αυτή, να μας θυμίζει ακόμα ότι με τη συμμετοχή μας στο παρόν Ξύλο δεν πεθαίνουμε πια αλλά ζωογονούμαστε>>.

Πηγή : www.monipetraki .gr